Ο Ναρκωμένος Νους δεν έχει κρίση, είναι προβλέψιμος και γι αυτό πολύ βολικός

Να σταματήσουμε να ''γυρίζουμε τον τροχό'' στο εργαστήριο 

Τι άλλο πρέπει να γίνει ακόμα για να ξεστραβωθούμε ?  Αν δεν γίνει τώρα δεν θα γίνει ποτέ... Αν δεν ξεστραβωθούμε τώρα... σ' αυτήν την άγρια συγκυρία, πιστεύει κανείς ότι θα το πράξουμε στην νηνεμία και στην ευμάρεια ? 

Θα ήταν ευεργετικό να ανατρέξουμε στην ''ιερή'' αλλά κακοποιημένη Ιστορία μας, για να δούμε ότι "γυρίζουμε έναν τροχό" εργαστηρίου, σαν σωστά πειραματόζωα,  ποιών ιθυνόντων άραγε....?

Μπορούμε να εγκαταλείψουμε την αρχέγονη ''εφηβεία'' μας, που βρισκόμαστε χρόνια τώρα.... Αιώνες...

Είμαστε κρεμασμένοι,  "άψυχες μαριονέτες" λες,  στα χέρια άτεγκτων σκληρών αφεντάδων με έμπειρα χέρια να κρατούν τους "σταυρούς" με τα τα σχοινιά ...

Πολλούς βολεύει ο Ναρκωμένος Νους... Ένα ''λοβοτομημένο'' πνεύμα χρειάζεται τον Φανατισμό, την Ομαδοποίηση και τον Φόβο για να λειτουργήσει και να παράξει την υπακοή.

Εκπαιδεύεται να ΜΗΝ έχει κρίση... άρα δεν είναι ικανό να πάρει αποφάσεις. Αξιοσημείωτα και χρήσιμα είναι τα πλεονεκτήματα: 
1) ότι αλλάζει πεποιθήσεις ανάλογα με την αλλαγή της επιρροής όποτε χρειάζεται, και 
2) ότι είναι ελεγχόμενες και πλήρως προβλέψιμες οι αντιδράσεις του. 

Τα κόμματα, οι Ομάδες, οποιεσδήποτε ΟΜΑΔΕΣ .... Είναι η "λύση" γι' αυτούς που σκόπιμα δεν είχαν "Παιδεία", την Παιδεία του άνθρωπου, την "Παιδεία του Μεγάλου Δώρου της ζωής", την Παιδεία της Κρίσης και της Αντίληψης.   Δύστυχα απαίδευτα πλάσματα...

Κάθε "ομάδα" αποστασιοποιείται ... Και κοιτάζει τις υπόλοιπες αφ' ύψηλού. Αμ δε, όλοι στον ίδιο λάκκο είμαστε... Κανένας δεν είναι χειρότερος ή καλύτερος από τον άλλον...

Τα τελευταία χρόνια το διαδίκτυο βοήθησε αρκετούς ερευνητές κοινωνιολόγους που ασχολήθηκαν με την ανθρώπινη συμπεριφορά, να καταγράψουν συμπεριφορές βάσει των οποίων καταρτίστηκαν ανάλογες λίστες στις οποίες κάθε ερέθισμα-είδηση που στέλνει η ''ελέγχουσα αρχή'', εισπράττει αντίδραση που σύμφωνα με τα στοιχεία της μελέτης, είναι προβλέψιμη. 

Πώς βρεθήκαμε σ' αυτήν την θέση ?  Ποιός μας έβαλε και τι ευθύνες έχουμε, είναι πολύ μεγάλο κεφάλαιο για να το ανοίξουμε τώρα. Ακόμα και η ερώτηση ''ποιος μας έβαλε'' δείχνει πόσο φταίμε... δείχνει ότι δεν έχουμε καταλάβει τίποτε... και για μια φορά ακόμα θα ψάξουμε για τους φταίχτες.

Μία από τις αρχές μου, μπροστά σ' ένα ''κακό συμβάν'',  είναι να ασχολείσαι πρώτα με τα δικά σου λάθη και μετά με των άλλων. Να δεις πρώτα, εσύ, γιατί ''άφησες χώρο'' να χωρέσει το''κακό'' και μετά ρίχνεις και αλλού ευθύνες...!     

Αν διεκδικούμε τον σεβασμό από τους άλλους, ας ξεκινήσουμε από τον αυτοσεβασμό. Αν θέλουμε να κρίνουμε και να επιρρίπτουμε ευθύνες -σωστά ίσως-, ας δούμε πρώτα πού και πώς,  φανήκαμε επιπόλαιοι... και κάναμε τους άλλους γύρω μας να μην μας υπολογίζουν και πολύ...  Να μην υπολογίζουν την αντίδρασή μας, τον θυμό μας, την οργή μας, την τιμωρία τους για τυχόν λάθη και παραλείψεις !

Και επιτέλους δεν μας ενοχλεί η φράση... ''Δε βαριέσαι δεν αλλάζει ο ραγιάς'' ! ?

Αυτός ο κουτοπόνηρος, φοβισμένος ανθρωπάκος που έχει μάθει να επιβιώνει ακόμα και με ανήθικα μέσα. 

Έτοιμος να ξεπουλήσει ιδέες και αξιοπρέπεια προκειμένου να ''κερδίσει''... Τί ?  Οτιδήποτε στον μικρόκοσμό του. Έτοιμος να κατασπαράξει ακόμα και τον αδελφό του... αν του τάξει ο εχθρός !

Βρισκόμαστε στο τελευταίο σκαλοπάτι του Υπογείου Μας.... Της πατρίδας.... Υπόγειο την κάνανε.... Την κάναμε... Ένα Σκοτεινό, μουχλιασμένο, βρομερό Υπόγειο.... 

Το πιο ουράνιο γαλάζιο που έχεις δει ποτέ και που δεν ξεχωρίζεις το σημείο που ενώνεται με το απέραντο γαλάζιο...  Τα πιο "ήσυχα" νερά, Τις πιο χιλιοτραγουδισμένες θάλασσες, τα πιο "ερωτικά παιχνίδια των θαλασσινών σπηλιών", Τα πιο Ηλιοχάδευτα μάρμαρα, Τα πιο ποτισμένα με αίμα βουνά... Η πιο ακριβή κληρονομιά που δόθηκε ποτέ   

Τους επιτρέψαμε να το καταντήσουν ένα δύσοσμο θλιβερό τόπο που όλοι θέλουν να  "φύγουν" μακρυά.... 

Μακρυά μήπως και δεν σκοτώσουν τα όνειρα τους ?  Ή δεν είναι τόσο δυνατοί να αντέξουν την τιτάνια μάχη ; Τη μάχη του "ειρηνικού πολεμιστή",  Με πείσμα για την αλήθεια,  Επιμονή για το δίκαιο, Εστίαση στην ηθική.... Με ασπίδα την πίστη. Δεν είναι ουτοπία.... Δεν είναι ανέφικτο....
Πάμε να πιαστούμε όλοι μαζί απ' το χέρι... Ν' Ανεβούμε σκαλί -σκαλί το σκοτεινό υπόγειο που κάνανε την πατρίδα.... Πάμε να πιαστούμε όλοι μαζί απ' το χέρι βήμα-βήμα να Βγούμε απ' τη ΣΠΗΛΙΑ του Πλάτωνα.... Σκιές ΜΟΝΟ βλέπουμε.... Μόνο σκιές... Το φως.... Το "δικό μας φως" μας περιμένει...

έπεα.. μη πτερόεντα