Το δικό της Βασίλειο


    Έλα καρδιά μου...
    την ιστορία μας να πούμε,
    πιάσ' το χέρι μου... μαζί
    πάμ' ένα γύρο στο χαρτί
    να θυμηθώ, γράψε μου,
    μυρωδιές παλιές,
    αγαπημένες...

Μνήμη, δώρο κι ευλογία,
με τη μάνα στη κουζίνα...

Όπως κοιτάς, η πόρτα στα δεξιά,
στου τοίχου την άκρη, κι αριστερά,
ανοίγεται φιλόξενα μια γωνιά.

Κράτα στο μυαλό σου τώρα τη σειρά,
ψυγείο, πλυντήριο, εστία,
το ένα με τάξη δίπλα στ' άλλο
κι όπως σε γάμα γυρνά ο τοίχος,
μαρμάρινη κι αρχοντική η γούρνα,
κάτασπρη, άσπιλη και καθάρια,
πιο δυνατή απ' τον ήλιο λες...
τ' άσπρο της να σε θαμπώνει...

Στη μέση, η μασίφ ροτόντα, η παλιά
ιταλικό κομμάτι, από το νησί φερμένη,
της οικογένειας, από ποιόν άραγε σωζμένη.

"Να μην υπάρχουν κεφαλές", έλεγε...
καρέκλες όσοι και οι μόνιμοι θαμώνες,
τρεις και μια,
η δική της.

Ένα βασίλειο... το δικό της,
ένα τετράγωνο βασίλειο
καθαρό και μυρωδάτο
κι ένα μαξιλάρι αφράτο
για τη καρέκλα, τη δική της,

Εδώ... το διάλειμμα στις ευθύνες
εδώ... για μια ανάσα στη κούραση
εδώ... η βαρετή αναμονή
μη καεί και το φαΐ...

Δεν φεύγει στιγμή...
μη τελειώσει το νερό.

Του βρασμού ακούει τη μουσική,
έχει γι' αυτό τόσο εξοικειωθεί,
στο τι μπορεί να χρειαστεί
της μέρας το μενού.

Αν φύγει...
μπορεί να ξεχαστεί,
κάτι μπορεί να "ξεφύγει"
απ' του νου τη προσοχή.

Τόχε πάθει... μιά -δυο φορές...
Αυτοσχεδίασε για την οικογένεια...

Κανείς δεν κατάλαβε ότι έλειπε
το κρέας από το μενού,
τη Κυριακή εκείνη.

Όλοι θεωρήσανε
ότι πάλι πειραματιζότανε
ότι πάλι δοκίμαζε νέες γεύσεις,
ότι μάγευε τα υλικά...
και τάκανε, πάντα, θεϊκά !

    Όλοι εκτός από μένα...
    που την είδα να κλαίει.

    Δεν καταλάβαινα...
    γιατί ήταν τόσο σοβαρό
    να κάψει κανείς ένα φαΐ...
______________________________
Κάθυ Ρ. Ματαράγκα  Ανέκδοτο,
Πρωτοδημοσιεύτηκε με το ψευδώνυμο Κάθυ Ματράκου
στο Scholeio.blogspot.gr

* Φωτό: Στρογγυλό τραπέζι «Στα ίχνη της Άννα Αχμάτοβα στην Ελλάδα»
από το Ρώσικο πολιτιστικό και επιστημονικό κέντρο στην Αθήνα



 έπεα.. μη πτερόεντα 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

ΔΙΑΒΑΣΤΗΚΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ...

Ο Ναρκωμένος Νους δεν έχει κρίση, είναι προβλέψιμος και γι αυτό πολύ βολικός

Τερζόπουλος, Ο σύγχρονος πολιτισμός πέτυχε να καταστήσει τον άνθρωπο παθητικό

Εμπόριο συνείδησης

Διάβα να γίνει το νερό

Ερωτικό δίλημμα

Πού είναι το Κράτος ?

Το τελευταίο βλέμμα

Η Ελλάδα μοχλός για αλλότριους σκοπούς λόγω της αμυαλιάς των πολιτικών

Δεν έχω Παραμύθι

Το Κάλεσμα