επεα.. μη πτεροεντα

    Λ ίγοι, νοσταλγικά αναζητούν, πρώην αξίες που κείνται πεταμένες, στ' αζήτητα τώρα με απονιά ριγμένες δεν έχουν τίποτα πια να πουν. Έννοιες, τώρα λερωμένες, και όπως πολλοί ομοφωνούν, έννοιες υπό εξαφάνιση: Η αιδώς, κολλητή της εντιμότητας και η ειλικρίνεια, της αθωότητας απούσες είναι όλες... μα μήπως είδες πουθενά καλοσύνη και ανθρωπιά ? Λίγοι διαφωνούν στο έγκλημα χωρίς τιμωρία... Μια κοινωνία βουτηγμένη ηθελημένα στην αδικία άχρηστοι νόμοι σε απραξία μια κοινωνία προδομένη. Χλιδάτη κατανάλωση όχι την πείνα να χορτάσει, μα αναγκαία, να τραφεί, η άδεια ύπαρξη, ενός αστείρευτου πάρτυ σκουπιδιών, των γκαλά, της ''πίστας'' και των λουλουδιών, των αδηφάγων και κομψών ζωών. Αμετανόητοι θιασώτες της αλαζονείας, μιας θεοσεβούμενης υποκρισίας... των ζωών εκείνων που νομίζουν αιωνίας. ________________________________ Κάθυ Ρ. Ματαράγκα  έπεα..  μ

    Έ λα καρδιά μου...     την ιστορία μας να πούμε,     πιάσ' το χέρι μου... μαζί     πάμ' ένα γύρο στο χαρτί     να θυμηθώ, γράψε μου,     μυρωδιές παλιές,     αγαπημένες... Μνήμη, δώρο κι ευλογία, με τη μάνα στη κουζίνα... Όπως κοιτάς, η πόρτα στα δεξιά, στου τοίχου την άκρη, κι αριστερά, ανοίγεται φιλόξενα μια γωνιά. Κράτα στο μυαλό σου τώρα τη σειρά, ψυγείο, πλυντήριο, εστία, το ένα με τάξη δίπλα στ' άλλο κι όπως σε γάμα γυρνά ο τοίχος, μαρμάρινη κι αρχοντική η γούρνα, κάτασπρη, άσπιλη και καθάρια, πιο δυνατή απ' τον ήλιο λες... τ' άσπρο της να σε θαμπώνει... Στη μέση, η μασίφ ροτόντα, η παλιά ιταλικό κομμάτι, από το νησί φερμένη, της οικογένειας, από ποιόν άραγε σωζμένη. "Να μην υπάρχουν κεφαλές", έλεγε... καρέκλες όσοι και οι μόνιμοι θαμώνες, τρεις και μια, η δική της. Ένα βασίλειο... το δικό της, ένα τετράγωνο βασίλειο καθαρό και μυρωδάτο κι ένα μαξιλάρι αφράτο για τη καρέκλα, τη δική της, Εδώ... το διά

Γράφτηκε το Νοέμβριο του 2012 και είναι επίκαιρο και φρέσκο, λες και γράφτηκε σήμερα, για το τώρα... Αυτό το άθλιο "Τώρα", αυτόν άθλιο Νοέμβριο του άθλιου 2016, περιμένοντας ένα εξίσου άθλιο 2017... Κι αυτό είναι το χειρότερο απ' όλα, το "Ζωή Χωρίς Προοπτική". Μα, εγώ θέλω... να μην μάθω να ανέχομαι, να μην συνηθίσω τον βούρκο και ελπίζω ότι... 7 Νοεμβρίου 2012 ·  Αν ήμουν Σαμαράς, θα χαιρόμουν που έχω έναν τόσο υπάκουο και φιλήσυχο λαό. Έναν λαό έτοιμο να θυσιαστεί για όποιο θέμα εγώ και οι συνεργάτες μου στα ΜΜΕ, του ζητήσουμε να θυσιαστεί. Θα χαιρόμουν που έχω τον πιο φοβισμένο και ευκολόπιστο λαό, της Ευρώπης. Αν ήμουν Μέρκελ, θα χαιρόμουν, που έχω το πιο ήσυχο και πρόθυμο πειραματόζωο, έτοιμο να δοκιμάσει κάθε πείραμα, ακόμη και αν αποδεδειγμένα το πείραμα έχει αποτύχει δύο φορές, μέσα σε 2,5 χρόνια. Θα χαιρόμουν που αυτό το πειραματόζωο νομίζει ότι θα παραμείνει στην Ευρωζώνη και ότι θα είναι ευτυχισμένο μόνο μέσα στην Ευρωζώνη. Θα χαιρό

Το μισό από το κακό που...  γίνεται στον κόσμο  γίνεται από ανθρώπους που θέλουν  να αισθανθούν σπουδαίοι.  Δεν έχουν την πρόθεση να κάνουν κακό. Απλά το κακό δεν τους απασχολεί. ____ Τόμας Στερνς Έλιοτ     Ε... Κόσμε... Δ εν ήθελα να βλέπω... όμως τόκανα... φώναζα έγκλημα πως είναι, μα κανείς δεν άκουγε, λείπαμε απ' τον κόσμο σου. Κι ήσουνα παιδί ζεστή καρδιά, μάτια υγρά μια φούχτα άνθρωπος αθώος, μόνος, τρυφερός, μα όχι ίσος, δυστυχώς θα τιμωρηθείς... βαριά ! Ε... Κόσμεεεε... τη καρδιά σου φανάρι άναψε να διώξεις το σκοτάδι... των υπάνθρωπων η 'πεθυμιά είναι να στραβωθούμε... Ε... Κόσμεεεε... τ' αυτιά σου κλείσε, μόνο της ψυχής άκου τη μουσική να παιανίζει οι προσταγές απ' τα κανόνια, είναι να κουφαθούμε.. Ε... Κόσμεεεε... Ζήσε ότι σου δόθηκε στον χρόνο, δίπλα σου, σιωπηλές στέκουν, και να τις επιλέξεις περιμένουν, η συμπόνια κι η ελπίδα... της οθόνης η πληροφορία θέλει να σφαχτού