Το τελευταίο βλέμμα

 

Να ξεριζώσω ήθελα
το τελευταίο σου το βλέμμα
να μη βουλιάζω... αργά,
να μην πνίγομαι στο τέλμα.

Ψάχνω ένα αφήγημα,
νέα στοιχεία νάβρω,
ν' αλλάξω της μνήμης μου το θέμα,
βασανιστικά να μην κυλά σε κάθε φλέβα...
το τελευταίο σου το βλέμμα.

Που με παγώνει... και με ζεσταίνει,
με αρρωσταίνει... και με γιατρεύει.

Είναι ζεστή, γλυκιά, η βραδιά...
και το κουρασμένο μου μυαλό
έχει πάλι συντροφιά
τον πόνο, τον φίλο τον παλιό...

Ψέμματα δεν θα σου πω,
πιάνω μαζί του πάλι να μιλώ,
σαδιστικά τον προκαλώ...

Ανταποκρίνεται... 
και πρόθυμα με κάνει να πονώ,
μα και τρυφερά... χωρίς ν' απορεί,
απλόχερα με παρηγορεί: 

"
Αφέσου στο "τίποτα"...  
χωρίς σχέδια μου λέει, χωρίς προσμονή, 
μη φοβάσαι τη πληγή 
κι εκείνη, όλο και πιο λίγο παρέα θα σου κάνει,
κάθε φορά λιγότερο... κι ας αιμοραγεί,
κάθε φορά λιγότερο..."
______________________________________________
                                Κάθυ Ματαράγκα 

           
 έπεα.. μη πτερόεντα   

Σχόλια

ΔΙΑΒΑΣΤΗΚΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ...

Ο Ναρκωμένος Νους δεν έχει κρίση, είναι προβλέψιμος και γι αυτό πολύ βολικός

Τερζόπουλος, Ο σύγχρονος πολιτισμός πέτυχε να καταστήσει τον άνθρωπο παθητικό

Εμπόριο συνείδησης

Διάβα να γίνει το νερό

Ερωτικό δίλημμα

Πού είναι το Κράτος ?

Η Ελλάδα μοχλός για αλλότριους σκοπούς λόγω της αμυαλιάς των πολιτικών

Δεν έχω Παραμύθι

Το Κάλεσμα