επεα.. μη πτεροεντα

     Μ ' ενδιαφέρον,                    [νομίζω πως μ' ακούει,       τις καθαρές βραδιές                                    [που του μιλώ       μα, μόλις κάποιο σύννεφο                    [πιάνει να κρυφακούει,       με τ' αστέρι, παίζουμε κρυφτό...       Ανυπόμονα τότε στο θόλο       τον συμπαίκτη μου αναζητώ,       σεργιάνι ονειρικό στο γαλαξία       στα μεγάλα μυστικά να με μυήσει...       Ναι, παραδέχομαι πως έχω δόλο       πως... σχέδιο έκανα σατανικό       πως... ν' αλλάξω θέλω ρόλο,       και 'κείνο, παρακαλώ να με βοηθήσει:       Σε κουκίδα, με γενναιοδωρία,       φωτεινή να με αναβαθμίσει,       ν' απαλλαγώ              [απ' του αθρώπου τη θητεία       κι αστεριού όνομα να μου δώσει.       Ναι, νιώθω σωστό το χρόνο,       από μια αέναη, λες, εφεδρεία,       που μ' αποστροφή βιώνω...       ... να μ' απενεργοποιήσει.       ___________________       Κ. Ρ. Ματαράγκα   έπεα..  μη πτερόεντ

Β ρώμικη πόλη, πρόχειρα φτιασιδωμένη,  χωρίς υποδομές, στην παρακμή παραδομένη, ανεπιθύμητη κι αποκρουστική,  απ' τους θεούς της εγκαταλειμμένη. Πρωτεύουσα να την πεις... μάλλον              [ για την αδιαφορία σου θα ντραπείς και η συνείδηση θα σε κυνηγά                        [αν προσθέσεις... "Ευρωπαϊκής. "Γιατί... ποιοί φταίνε ? Επιτέλους ν' αποδοθούν ευθύνες",                        [ακούς γύρω σου όλους να κραυγάζουν με οργή, άλλος κρυφτό παίζοντας με τον εαυτό του         [κι άλλος ενώ ξέρει..., πρέπει "του αίματος ν' αποποιηθεί".                          Όσο πιο πολύ φωνάζει τόσο περισσότερο                                                        [η ομάδα του θα εντυπωσιαστεί. "Εγώ σε τίποτα δεν φταίω" , επιμένει να σε πείσει,                                        [σίγουρος νάναι ότι  δεν θα κατηγορηθεί. Οι κραυγές ζαλίζουν κι εσύ αναρωτιέσαι                   ["...μα, μήπως ν' αποδεχτούμε ότι

                   Π αιδιού έγινα παιχνίδι            στη δίνη παρασύρθηκα τ' ονείρου.           Ανεκτίμητο διάλεξα ταξίδι,           την άκρη μου νάβρω λες στ' απείρου !           Αγκαλιά του ήλιου η αχτίδα,           φλόγας αστείρευτης το γέννημα,           απλόχερα μοιράζει ελπίδα,           ερωτικό μού βάζει δίλημμα.           Μήπως ν' αρνηθώ και...           στην ασφάλεια μου να κρυφτώ... ?           Ή να υποκύψω...           σ' ανατριχίλας χάδι να ξοδευτώ,           άπληστα βάλσαμο του νέκταρ           μέχρι σταγόνας να γευτώ... ?           Ζευγάρι της φωτιάς να πορευτώ,           της πρώτης άνοιξης βλαστάρι           με θράσος θ' αναδυθώ,           εγωϊστικό ν' αφήσω 'χνάρι...          Αγάπησα...          ________________________                Κ.Ρ.Μ  έπεα..  μη πτερόεντα