επεα.. μη πτεροεντα

            Πως να τραβάει την προσοχή, αενάως είν' αιχμαλωτισμένη, άπληστη η αδηφάγα Ύπαρξη Μεθοδικά εστιασμένη, τάχα συνείδησης ουσία νάβρει, όσο όσο πληρωμένη Να κρύψει την απουσία... πάλι την αθώα να υποδυθεί Πλασματική ισονομία    χωρίς αισχύνη κι ενοχή Ιδιαζόντως εξαρτημένη και αρκούντως ελαστική Η αναιδώς επικαλυμμένη με δικαιολογίες... Ηθική Σε υποκριτικά “πρέπει” αφελώς προσκολλημένη Σε αθώωσης δόλ-ι-α προσευχή ευλαβικά αφοσιωμένη. Για τα συμβαίνοντα, χωρίς ευθύνη μηχανές, μόνο για κατανάλωση, ατάκτως ερριμμένες ωσάν κέραμοι και πλίνθοι... για όλα ικανές Υπάρξεις ανεξίτηλα λεκιασμένες  ! ______________________________ Κ. Ρ. Ματαράγκα   έπεα..  μη πτερόεντα    

Κάποτε θα ξανάρθω με μακριά μαλλιά μουσκεμένα από την οργή της θάλασσας με φωνή βροντερή που θα πάλλει στο διάστημα για να κατοικήσω και πάλι σ' αυτή τη γη αλλά όχι σαν ποιητής Κάποτε θα ξανάρθω δεν θα νιώθω πως είμαι παρείσακτος και κατάσαρκα θα φορώ σχισμένα σύννεφα και οσμές πυρωμένης βροχής για να επιζήσω από τα άγρια θηρία τους μαστρωπούς και τα νήπια όνειρα Και θα κάνω πέρα τους δισταγμούς και τις ικεσίες και τις λάγνες συσπάσεις που θα φράζουν τυχόν τον δρόμο μου και θα χορεύω στο σκοπό των νέων παλικαριών κι όταν θα φτάνω σε σύναξη ανθρώπων Νάτος θα λεν αυτός που θα εκπορθήσει τα τείχη της ντροπής αυτός που έζησε την εποχή των παθών και τού λυρικού τού λόγου αυτός που έρχεται τώρα να κηρύξει τη λατρεία του ήλιου Και θα αναπνέουμε φως σ' έναν κόσμο φωτεινό κι οι κύκλοι του έρωτα θα γυρίζουν αδιάκοπα μες στους ιριδισμούς τους και θα εξαργυρώνω το τίμημα της μοναξιάς που τόσο ακριβά την αγόραζα μέσα στο αλόγιστο πλήθος. Και θα ζήσω μια γήινη ζωή χαρισάμενη γλιστρώντας σε