Δεν έχω Παραμύθι


 
         Μη με κοιτάς παιδί,
         για κόλαση θα σου μιλήσω,
         παραμύθι
δεν έχω να σου πω...

         Νέα ζωή τη γέννησή σου 
                         [μήπως να σταματήσω                             
         χώρο δεν έχουμε για σένα
                                                [ούτε ναό,
         ελπίδα πουθενά δε θα βρεθεί.

         Τ' αμάρτημα θα δώσω,
         σε τελάλη, αλάργα ν' ακουστεί                                       
         λίγο να 'λαφρώσω...

         Ιστορία ντροπής να διαλαλήσει 
         πως "αυτοί" σβήσανε τ' άστρα,
         στον ουρανό σου να μη λάμπουν,
         τους επίορκους να φανερώσει
 
         Κλειδώσαν οι αγκαλιές,
         πουθενά η ελπίδα  
                                [δεν έχει να κρυφτεί,
         σκούριασε η επόμενη γενιά 
                         [τη γης πριν περπατήσει               
         κανείς δεν έχει κανέναν 
                                          [να 'μπιστευθεί.   
                     
         Το μωρό κι ο ονειροπόλος,
         ο αδικημένος κι ο διαφορετικός,
         που θάβρουν να κουρνιάσουν             
         δικαστήρια μην και τους  δικάσουν !
__________________________

Κ. Ρ. Ματαράγκα

 
  έπεα.. μη πτερόεντα    

Σχόλια

ΔΙΑΒΑΣΤΗΚΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ...

Τερζόπουλος, Ο σύγχρονος πολιτισμός πέτυχε να καταστήσει τον άνθρωπο παθητικό

Ο Ναρκωμένος Νους δεν έχει κρίση, είναι προβλέψιμος και γι αυτό πολύ βολικός

Εμπόριο συνείδησης

Διάβα να γίνει το νερό

Ερωτικό δίλημμα

Πού είναι το Κράτος ?

Το τελευταίο βλέμμα

Η Ελλάδα μοχλός για αλλότριους σκοπούς λόγω της αμυαλιάς των πολιτικών

Το Κάλεσμα