Το Κάλεσμα
Ε λάτε... άστρα, μείνετε για λίγη συντροφιά, στενό δρομάκι να φωτίσω, απόψε, και 'σεις κάστρα... μέσα να σφαλιστώ, οι καιροί να μη με πιάνουν πια, τις πύλες σας ανοίξτε, θα μιλήσω και στα όνειρα, στο μύθο να με βάλουν, σ' ένα Πήγασ' απάνω, να καλπάσω, με τα φτερά του να πετάξω, σε ταξίδι φαντασίας να χαθώ, Ελάτε... σύννεφα, σκεπάστε με... η καταιγίδα να μη με φτάσει, την ασημένια τους κλωστή, απ' τα φεγγάρια τα ολόγιομα ψηλαφιστά, να βρώ την άκρη, να δεθώ σφιχτά με τη ζωή, μη χαθούμε [στου δρόμου τη στροφή. Ελάτε... σειρήνες, μελωδικά να με μεθύσετε, με υποσχέσεις ψεύτικες, να με παραπλανήσετε, βυθίστε με.. τ' άσκημά μου να ξεχάσω, στο λίκνισμα των κοράλλιων και στ' αφρισμένου κύματος το χάδι, ν' αφεθώ, σε νανούρισμα γλυκό, τα μάτια μου να κλείσω, χρόνο να μη μετρώ... __________