Με Ελπίδα...
Σ την αφετηρία περιμένει... έτοιμη να ξεκινήσει μια παραιτημένη κοινωνία, διψάει... πάλι ν' αρχίσει, να πάλλει την αρτηρία. Μ' ελπίδα περιμένει... ο αδύναμος, κάπου να φυλαχτεί, απ' του “Καλού” την απουσία. Μ' ελπίδα προσμένει κι ο αθώος, να μην τον αφανίσει, του “δίκιου” η προδοσία. Μ' ελπίδα αναμένει κι ο ζωντανός, αν για τα παιδιά του φτάσει η βρώση, κάθε μέρα μ' αγωνία. Λες να υπάρχει ελπίδα, για τ' αθρώπου τη ψυχή.. πως δεν θ' αποτιμηθεί, φτηνά ή ακριβά, σαν προϊόν στην αγορά να πουληθεί ? Ναι, ελπίδα πως τ' αθρώπου η φωνή, τρυφερά, σε μια μπαλάντα, ορμητική κι αρμονική, θα ξαναγεννιέται πάντα, για μια νέα διαδρομή... _____________________ Κάθυ Ματαράγκα έπεα.. μη πτερόεντα