επεα.. μη πτεροεντα

       Π αίζουμε κρυφτό και τα φυλάω, ένα, δύο, τρία... αρχίζω να μετράω, πέντε.. έξη... μάτι ανοίγω, να σε κρυφοκοιτάω... Το πόστο μου αφήνω... και γύρω σου χοροπηδάω, νέκταρ να πιω στην ανάσα σου ζητάω, με το Θείο να ενωθώ. Νότα κελαρυστή βιολιού τ' όνειρο,        [σφιχτά μου κράτησες το χέρι, τέλος μην έρθει του παραμυθιού. Ακούραστα θα φύλαες καρτέρι, μούλεγες, “Να σε προσέχω, μη λερωθείς στο βουρκονέρι”, Κι εγώ... πλοκάμι γύρω σου να με τυλίξεις... Ανυπόμονη σφαίρα στη θαλάμη που περιμένει να την πυροβολήσεις... Πυροτέχνημα,             [έτοιμη να εκραγώ, “ Πρόσεχε” , σου λέω,                [ “μη με πυροδοτήσεις, στάχτη στο διάστημα να σκορπιστώ” . _______________________________                       * Κάθυ Ματαράγκα                έπεα..  μη πτερόεντα    

Έ χουν πολλά γραφτεί, μα εκείνος θάναι πάντα νέος, έρωτας... μοιραίος στο πρώτο φιλί. Υγρό το στόμα αργά ανοίγει... κι αιώνια λες θα ανασαίνει, ζεστές ανάσες μ' απληστία να ρουφάει, νόημα κι ουσία να έχει η ζωή φωτιάς φιτίλι η ψυχή... Παντού... έρωτα θυμίζει. Ορμητικά η άνοιξη απλώνει, φρέσκο και τρυφερό, της λεμονιάς το νέο φύλλο... Τη πεταλούδα αναστατώνει καθώς το σώμα του τεντώνει... Κι όλα στις γλάστρες όλα τ' ανθισμένα... στον ήλιο να στρέφονται, από την έλξη μεθυσμένα. Κι εσύ... τη κιθάρα σου πιάνεις και μου λες, ''Το τραγούδι να γραφτεί... καρδιές δυνατά θέλει να χτυπάνε ματιές να κελαϊδάνε, και σφιχτή την αγκαλιά... με δύναμη να καίει... _______________________ Κάθυ Ματαράγκα                έπεα..  μη πτερόεντα