Το Κάλεσμα

                                          

                                      

Ελάτε... άστρα,
μείνετε για λίγη συντροφιά,
στενό δρομάκι να φωτίσω,
απόψε,
και 'σεις κάστρα...
μέσα να σφαλιστώ,
οι καιροί να μη με πιάνουν πια,
τις πύλες σας ανοίξτε,

θα μιλήσω και στα όνειρα,
στο μύθο να με βάλουν,
σ' ένα Πήγασ' απάνω,
να καλπάσω,
με τα φτερά του να πετάξω,
σε ταξίδι φαντασίας να χαθώ,

Ελάτε... σύννεφα,
σκεπάστε με...
η καταιγίδα να μη με φτάσει,
την ασημένια τους κλωστή,
απ' τα φεγγάρια τα ολόγιομα
ψηλαφιστά, να βρώ την άκρη,
να δεθώ σφιχτά με τη ζωή,
μη χαθούμε
       [στου δρόμου τη στροφή.

Ελάτε... σειρήνες,
μελωδικά να με μεθύσετε,
με υποσχέσεις ψεύτικες,
να με παραπλανήσετε,
βυθίστε με.. τ' άσκημά μου να ξεχάσω,

στο λίκνισμα των κοράλλιων
και στ' αφρισμένου κύματος το χάδι,
ν' αφεθώ, σε νανούρισμα γλυκό,
τα μάτια μου να κλείσω,
χρόνο να μη μετρώ...
________________________________
Κάθυ Ρ. Ματαράγκα, 
Πρωτοδημοσιεύτηκε στο Scholeio.blogspot.gr
με ψευδώνυμο Κάθυ Ματράκου



 έπεα.. μη πτερόεντα    

Σχόλια

ΔΙΑΒΑΣΤΗΚΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ...

Ο Ναρκωμένος Νους δεν έχει κρίση, είναι προβλέψιμος και γι αυτό πολύ βολικός

Τερζόπουλος, Ο σύγχρονος πολιτισμός πέτυχε να καταστήσει τον άνθρωπο παθητικό

Εμπόριο συνείδησης

Διάβα να γίνει το νερό

Ερωτικό δίλημμα

Πού είναι το Κράτος ?

Το τελευταίο βλέμμα

Η Ελλάδα μοχλός για αλλότριους σκοπούς λόγω της αμυαλιάς των πολιτικών

Δεν έχω Παραμύθι