Με Ελπίδα...

Στην αφετηρία περιμένει...
έτοιμη να ξεκινήσει
μια παραιτημένη κοινωνία,
διψάει... πάλι ν' αρχίσει,
να πάλλει την αρτηρία.

Μ' ελπίδα περιμένει...
ο αδύναμος,
κάπου να φυλαχτεί,
απ' του “Καλού” την απουσία.

Μ' ελπίδα προσμένει
κι ο αθώος,
να μην τον αφανίσει,
του “δίκιου” η προδοσία.

Μ' ελπίδα αναμένει
κι ο ζωντανός,
αν για τα παιδιά του φτάσει
η βρώση, κάθε μέρα μ' αγωνία.

Λες να υπάρχει ελπίδα,
για τ' αθρώπου τη ψυχή..
πως δεν θ' αποτιμηθεί,
φτηνά ή ακριβά,
σαν προϊόν στην αγορά
να πουληθεί ?

Ναι, ελπίδα
πως τ' αθρώπου η φωνή,
τρυφερά, σε μια μπαλάντα,
ορμητική κι αρμονική,
θα ξαναγεννιέται πάντα,
για μια νέα διαδρομή...
_____________________

Κάθυ Ματαράγκα

           

 έπεα.. μη πτερόεντα