επεα.. μη πτεροεντα

                Α γωνίζεσαι να ανταποκριθείς,      σχεδόν ποτέ δεν διαμαρτύρεσαι,      συνήθως δεν διαφωνείς      συνέχεια αναδιπλώνεσαι      σε μια αέναη προσπάθεια αναλώνεσαι.      Με ρυθμισμένο το μυαλό      για το τέλειο, προσπαθείς      σε περιβάλλον καχύποπτο κι εχθρικό,      άνισο αγώνα δίνεις ν' αναδειχτείς.      Το συναίσθημα σου είναι θολό,      να πιστέψεις δεν θ' αντισταθείς,      πως η φύση δεν σούδωσε ρόλο σοβαρό,      αλλά προκαθορισμένο,             [να μην έχεις δικαίωμα επιλογής.       Εκπαιδεύεσαι στη προσαρμογή,       γρήγορα μαθαίνεις...                        [πως να γίνεσαι “ωραία”,       επιλέγοντας κάποιο προσωπείο,       είτε "καλυμμένη" είτε σε δημόσια θέα.       Πως να γίνεσαι “μοιραία”       και να περιμένεις...             [να σου πέσει άραγε το “λαχείο” ;       και πως με ενοχές να κάνεις παρέα.      

  ...εύσημα τώρα θα αποδοθούν για το νέο επίτευγμα των μαζικών αναίμακτων δολοφονιών. Νέα κείμενα θα προστεθούν, για το μέλλον των έξυπνων όπλων, με σπουδή θα τ' αξιολογείς... Θάσαι πάντα, ο νικητής, στης “δόξας” την ανθρώπινη ντροπή, και του δικαίου τάχα ο τιμητής, στου σύγχρονου πολιτισμού τη δύσκολη στροφή. Ποιός λαός, αυτή τη φορά, θα επιλεγεί, στην επιστήμη να προσφέρει ! ; Η επιστημονική κοινότητα περιμένει, με ανυπομονησία τη μεγάλη ''δοκιμή''... ...κι ευτυχώς που υπάρχεις εσύ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αγωνιστή, των εξελιγμένων όπλων υπερασπιστή, και των μαζικών θανάτων γενναίε πολεμιστή. Το θέαμα προσφέρεται, ευγενική χορηγία, οι κομπάρσοι δεν θα πληρωθούν. Με την επιβαλλόμενη σοβαρότητα και υποκρισία, αυστηρά, από τους σχολιαστές θα επικριθούν. Αιματοβαμένες εικόνες οι τηλεοπτικές, που στις σαραντάρες, και βάλε, “πλάσμα” φαίνονται ακόμα πιο αληθινές, από σκηνοθέτη ταινιών βίας λες, σκηνές στημένες, φρικιαστικές.

    Χ ρειάστηκα όλους όσους πίστεψα και... με πρόδωσαν. Χρειάστηκα όλους όσους αγάπησα και... με πόνεσαν. Χρειάστηκα όλους όσους μεγάλωσα μαζί και... με παγίδεψαν. Χρειάστηκα όλους όσους ήταν υπεράνω υποψίας και... με κλέψανε. Χρειάστηκα χωρίς όρια                              [αθωότητα, πρόθυμη βορά                      [στην αγριότητα όταν σαρκοβόρα στήναν χορό, ανυπόμονα και πεινασμένα γύρω μου... Χρειάστηκα πίστη βαθιά, στην Αγάπη και το Καλό, να με κρατήσει σε τροχιά, στο χάος να μη χαθώ. Χρειάστηκα όλα μου τα λάθη για να μάθω να με προστατεύω. Χρειάστηκα όλη μου τη ζωή, για να “μάθω” πως να ζω... Πέταξα όλα μου τα πάθη για να μάθω πως.... ν' αντέχω. _____________________ Κ.Ρ.Μ  έπεα..  μη πτερόεντα    

Ν α πλέξω θέλω στίχο στη θάλασσα αφιερωμένη, βελούδινο να παίξω ήχο, στην άγρια αναδεμένη, μήπως την ηρεμήσω... 'Οχι αυτή των ποιητών, την χιλιοτραγουδισμένη, α λλά εκείνη των λυγμών... για 'κείνους που αθρόα...              [ διακινούνται απελπισμένοι, αφού σύνορα δεν έχει                       [η εμπορεία των ψυχών, κι η απόγνωση για σωτηρία                                [ακριβοπληρωμένη, σε φλοίδες γης...                      [στο Αιγαίο των πνιγμών... Κι ονειρεύομαι... διάβα να γίνει, το νερό, στοργικά τη δίψα να μερεύει, να ρέει φιλόξενο και δροσερό, αλλιώς... κάλλιο να στερεύει. Κι ονειρεύομαι... να κοινωνήσουν οι θρησκείες, τ΄αθρωποθεριού τα πάθη να΄συχάσουν, της ζηλευτής δόξας οι 'ματοχυσίες, να ντραπούν να καταλαγιάσουν. Κι ονειρεύομαι... ανθρώπινα μέλη να κρεμάσουν  για παράσημα στων νικητών τα στήθη, τη μεγάλη νίκη να γιορτάσουν, της νέας στρα