Περιμένοντας τον νέο χρήστη

Χριστούγεννα του '23

    Μόνη έστεκε, χορτασμένη,
       στου ορίζοντα τη στρογγυλάδα
       του κάδου η σιλουέτα
       στον ανηφορικό τον δρόμο.

       Ξέχειλος από την απληστία του
       δεν μπορούσε πια να δεχτεί
       ότι καινούργιο “άχρηστο”
       θ' αποχωρίζονταν οι χρήστες.

      Ματιά να την προσέξει,
      ζήτησε μια αντανάκλαση
       που κοντά μου κύλησε,
       μα του παρκαρισμένου η ρόδα
       άκαρδα τη πορεία της φρενάρει.

       Ατίθαση μια πορτοκαλόχρυση
       χριστουγεννιάτικη μπάλα
       είχε ξεφύγει από σωρό στολίδια
       κάποιου χρήστη... άχρηστο πια βιος.

       Σακούλες δραπέτες έχασκαν
       γύρω του “ξεκοιλιασμένες”,
       κάποιοι πήραν ότι τους ενδιέφερε..
       ότι απομείνει, το γνωστό θα πάρει
       δρόμο της χωματερής.

       “Μα, πετάνε τα στολίδια
       μες στα Χριστούγεννα ;”,
       επίμονη, με βάζει χωρίς λόγο,
       να σκεφτώ η απορία.

       Από μια ανοιγμένη βαλίτσα
       που χωρίς ντροπή έδειχνε
       τη ξεφτισμένη ταπετσαρία της,
       σκληρή ήρθε η απάντηση...

        Στολίδια, ρούχα, αποφάγια,
        χωρίς τάξη, μπερδεμένα
        κι ορφανά τώρα κουβάρια,
        για χρόνια προσεγμένα...

       Του εφήμερου και του φθαρτού,
       χαράς απομεινάρια,
       άρρηκτα δεμένα,
       με πόνου κατακάθια.

       Προσπέρασα αργά... 

       Θα βρούν άραγε νέο χρήστη ?

       Θα προλάβουν αυτές τις γιορτές,

       τα στολίδια, και φέτος,

       σε δέντρο να στραφταλίσουν, 

       ή εδώ τελειώνει και η δική τους η ζωή?

       - Ευκαιρία...

       “Άστεγα και ορφανά στολίδια, 

       δέντρου Χριστουγέννων, 

       ζητούν νέο ιδιοκτήτη

       για μια καινούργια αρχή...

       πληροφορίες στο κάδο

       στη διασταύρωση των οδών ... και ...

       Προλάβετε”.

       Λίγο πριν μπει το '24

_____________________________________

Κ. Ρ.  Ματαράγκα


 έπεα.. μη πτερόεντα