Νέα αρχή

    

Τα χρόνια σου κένταες, σε πέπλο βαρετό,
όνειρα πίσω του να κρύψεις, τόκανες κουρτίνα,
μα όταν ήσυχη δε σ' άφηναν "εκείνα"...
τί οδυνηρό που...
[σιωπηλά στη βολική σου βούταες ρουτίνα.

Μα θα σε κατεβάσω απ' το θρόνο, 
                        [και μαζί σου θα το μοιραστώ,
πριν λίγο πέρασα από κεί...
                           [πάλεψα να μην εγκλωβιστώ,
ανάσες παίρνω και σε ρωτώ: 
 
     "Τί νομίζεις πώς απ' τη Ζωή είναι πιο ακριβό,
     που τόσο γενναιόδωρα σου έχει χαριστεί ;
     Φόρτωσε τ' ανικανοποίητο σε χαρταετό,
     τί έχασες, τί πήρες, τί πέρασες... 
                                                 [χωρίς επιστροφή
     ταξίδι λησμονιάς να κάνει, μακρινό,
     κάθε "δική σου" καινούργια μέρα, κάθε αυγή 
     δώρο που σου φωνάζει... "σε χρήζω οδηγό
     και σ' εμπιστεύομαι, κάνε με ξεχωριστή" !
 
     Μίλα στον εαυτό σου σκληρά, με αλήθεια,
     μη διστάσεις και λευτέρωσέ τονε,
     βρες δύναμη και τρέξε... 
                    [τρέξε μακριά απ' τη συνήθεια,
     πέτα τα κρυμμένα προσωπεία 
                           [δεν έχεις πια, τελειώσανε.

Κι αν... κακοτράχαλο φαίνεται το μονοπάτι, 
Κι αν... ο καθρέφτης σκληρά ενημερώνει: 
                         ["οι δυσκολίες σε ρυτιδώσανε",
μη και οδηγηθείς στη δική του οφθαλμαπάτη...

Ψάξε τους ουρανούς που ξαστερώσανε.

Χαρά παιδιού στο παιχνίδι του μπροστά
κάθε καινούργια που χαράζει ανατολή,
καστρόπορτα π' ανοίγει απρόθυμα βαριά,
σ' εκείνη, τη μοναδική,  
του μεγάλου ''γυρισμού'' κάθε φορά, 
τη μεγαλοπρεπή του λιάτωρα στιγμή,
μαζί του να πανηγυρίζεις δίπλα του κι εσύ !

Φρόντισε να είσαι εκεί,
να χωθείς... στης ζήσης τη φιλόξενη αγκαλιά,
να χαράξεις δική σου διαδρομή, 
να κρίνεις και ν' αποφασίζεις,
συνείδηση σου δόθηκε,
νέους δρόμους να βαδίζεις,         
σβήσε τ' άχρηστα κι ό,τι σε βαραίνει...

Να είσαι εκεί,
τα στερεότυπά σου να γκρεμίζεις...

Νάσαι εκεί, να Ζεις
_________________________
Κ. Ρ. Ματαράγκα


  έπεα.. μη πτερόεντα