Μια αστεία χώρα ψάχνει δικαιοσύνη -1

Μια ομολογία φρίκης... 

Για κάθε απλό άνθρωπο... καταλαβαίνετε έναν από ''μας''. Τους ρομαντικούς, τους αφελείς, τους εύπιστους...

Για τους άλλους, τους καθωσπρέπει, τους προστατευόμενους, τους αλλοτριωμένους, τους ανάλγητους και ατιμώρητους.

Τους ανθρώπους - μηχανές, τους χωρίς συναίσθημα όπως τους λέμε, είναι απλά μια ''παράπλευρη απώλεια'', αφού όπως είπε:

«Έπεσε τότε ένα ελικόπτερο και σκοτώθηκαν τα παιδιά γιατί... το ελικόπτερο πέταξε περισσότερες ώρες, γιατί.... 

....δεν υπήρχαν άλλα ελικόπτερα».

Τον άκουσαν όλοι. Κανείς δεν στάθηκε στην ομολογία του. Το θέμα προσπεράστηκε εν τάχει, λες και το αίμα των ηρωϊκών πιλότων στέγνωσε... Ε λοιπόν, να σας ενημερώσω δεν θα στεγνώσει ποτέ... Τα παιδιά αυτά δεν έφυγαν έτσι απλά... Υπάρχουν αμέλειες, κατηγορίες που περιμένουν να αποδοθούν !

Η ομολογία του τότε πρωθυπουργού της Ελλάδας, του ανθρώπου που με τους χειρισμούς του έμπλεξε τη χώρα στη μεγαλύτερη περιπέτεια από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, είναι κάτι παραπάνω από φρικτή.

Κι επειδή εδώ στις ''φήμες'' το δηλώσαμε από την αρχή ότι το blogάκι έχει μεν ψυχή αλλά δεν έχει λογοκρισία, ας πάρουμε όλοι μια ανάσα... να δούμε τα πράγματα από απόσταση.

Ας σκεφτούμε ΌΛΟΙ τις ευθύνες μας που έχουμε για τις επιλογές μας. Αν είμαστε υπεύθυνοι πολίτες (αν γίνουμε ποτέ) σίγουρα και έχουμε μέρος της ευθύνης για τους ανθρώπους που καθορίζουν τις τύχες αυτής της ταλαίπωρης χώρας, που μάλλον συνεχίζει να είναι βιλαέτι κάθε επίδοξου πολιτικού τυχοδιώκτη.

Ένας ωκεανός από ''γιατί'' μας πνίγει σε κάθε στροφή της θλιβερής καθημερινότητας μας...
Γιατί οι τιμονιέρηδες της πατρίδας την έφεραν σ' αυτήν την κατάσταση ? Μη μας παραμυθιάζετε με την περίφημη παγκόσμια κρίση, κανείς δεν σας πιστεύει.
Ακόμα κι αν δεν υπήρχε, εμείς θα είχαμε κρίση, την δική μας ''αέναη'' κρίση, της αναλγησίας, της υποκρισίας και της διαπλοκής.

Για πες μου λοιπόν φίλε που με διαβάζεις... Πώς γίνεται από το '74 και μετά, όταν η χώρα ''λευτερώθηκε'' από τους δράκους, τους δικτάτορες ντε, να καταντήσει πάλι... σε ''δράκους'' ? Μπορεί και χειρότερους από τους εγχώριους.

Σε σαράντα χρόνια... χωρίς να μεσολαβήσουν σεισμοί και καταποντισμοί, χωρίς πολέμους και φυσικές καταστροφές... να καταντήσει ένας λαός ρημαγμένος, δυστυχής, στα όρια της τρέλας ?

Σε σαράντα χρόνια... μια τόσο πλούσια χώρα να βρίσκεται χρεωμένη... ξεπουλημένη... χωρίς αυτοδιαχείριση αυτού του πλούτου, αφού με μια υπογραφή τον παραδίδει στους δανειστές... ?

Σε σαράντα χρόνια...ποιοί έπαιρναν αποφάσεις να καταλήξει η Ελλάδα μια χώρα χωρίς
μέλλον?  ΠΟΙΟΙ, και ποιος τους δίνει το δικαίωμα της ατιμωρησίας ?

Δεν είναι, τουλάχιστον, αστεία, μια χώρα που κανείς δεν λογοδοτεί για τα πεπραγμένα του ?
Πώς ''υπογράφεις'' κύριε βουλευτά μου, την καταστροφή μου... και το χειρότερο, μου πετάς στα μούτρα ότι ''δεν το διάβασες''...! ! ! Πληρώνεσαι γιαυτό ακριβώς... να μας προστατύεις εμάς και τα παιδιά μας... Αν μας κορόιδεψες ότι έχεις την επάρκεια να το κάνεις και δεν την είχες... αν είχες ύποπτα συμφέροντα και είσαι επίορκος (άλλο ανέκδοτο, ο ''όρκος''), είσαι ένας απατεώνας, ένας κλέφτης. Μας κλέβεις...

Δεν είναι, τουλάχιστον αστεία, μια χώρα που κανείς δεν τιμωρείται όταν ενεργεί κατά του δημοσίου συμφέροντος ?
Που με θράσος δηλώνει ένας υπουργός, στην ερώτηση δικαστή: ''Γιατί δεν αξιοποίησε την περίφημη λίστα Λαγκάρντ.... Και τι κάνατε με αυτό το δημόσιο έγγραφο?''.
Ο υπουργός που κατηγορείται δηλώνει: ''Το έχασα...'', ''το ξέχασα...'', ''το πήρα σπίτι μου...'' και άλλες διάφορες αναιδέστατες απαντήσεις που φανερώνουν περίτρανα τον αμοραλισμό, την περιφρόνηση για τους συνανθρώπους του αλλά παράλληλα και την σιγουριά ότι θα τύχουν -και αυτοί- της γνωστής πια ελληνικής ατιμωρησίας'', της χώρας που ο καθένας κάνει ότι ''γουστάρει''.
Οι Δικαστές τον αθωώνουν, νιώθοντας άβολα τον βεβαιώνουν ότι εξάντλησαν όλη την επιείκεια τους και τον συμβουλεύουν να είναι πιο προσεκτικός από 'δω και πέρα !

Δεν είναι, τουλάχιστον αστεία, μια χώρα που δεν κάνει έστω προσπάθεια να κρατήσει στην πατρίδα τους τα ''άξια και ικανά παιδιά'' της ? 
Δεν είναι αστεία, που, αφού γαλουχήσει και μορφώσει τα καμάρια της -αρκετά καλά μάλιστα-, τα διώχνει με τον χειρότερο σκληρό τρόπο ? 

Ή μήπως, καλύτερα να πούμε ότι η προσπάθεια πάει στο αντίθετο ? Κάνει ότι μπορεί να διώξει όλους όσους είναι ή νιώθουν νέοι, όσους θέλουν και μπορούν να δημιουργήσουν και δεν γουστάρουν να μπλεχτούν σε ύποπτα γρανάζια για να το καταφέρουν. ?  Τελικά όσους πιστεύουν στον εαυτό τους και έχουν όνειρα... 
Γιατί τα όνειρα δεν περιμένουν... !
_______________________________

* φωτογραφία του post, “On a good day in the field, a birder might see a flock of birds,” writes photographer Réka Zsimon of this photo of great egrets in the tidal area of the Danube in Hungary. The image received an honorable mention in the Nature category of the 2013
______________________________________________________________

proof.nationalgeographic.com1600 × 1064

έπεα.. μη πτερόεντα