Αντί να περιμένεις κάποιον να σου φέρει λουλούδια...

.. μπορείς να φτιάξεις τον κήπο σου εσύ

"Μετά από λίγο μαθαίνεις την ανεπαίσθητη διαφορά
ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι και να αλυσοδένεις μια ψυχή.

Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι
Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια

Και αρχίζεις να μαθαίνεις πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια
Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις

Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα
Με τη χάρη μιας γυναίκας και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού

Και μαθαίνεις να φτιάχνεις όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα, 
γιατί το έδαφος του Αύριο είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια  …και τα όνειρα 
πάντα βρίσκουν τον τρόπο να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής.

Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις…
Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου μπορεί να σου κάνει κακό.

Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ
Αντί να περιμένεις κάποιον να σου φέρει λουλούδια

Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις
Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη
Και ότι, αλήθεια, αξίζεις

Και μαθαίνεις… μαθαίνεις …με κάθε αντίο μαθαίνεις
____________________________________
Χ. Λ. Μπόρχες


* Μικρή σημείωση βάζω κάτω από τον Μπόρχες γιατί δεν θέλω να παρασυρθεί, όπως ''όλα'' τα συμβαίνοντα. Σημαντικά μπερδεμένα με τα ασήμαντα... ένα κουβάρι, γιατί μάλλον έτσι πρέπει.   

Για να διατηρείται η ροή μας ; Ίσως...

Πέμπτη 31, τελευταία μέρα του Δεκεμβρίου του 2015...

Ανοίγοντας το mail μου... βρίσκω, μαζί με ευχές, μικρό Μπορχικό πόνημα, από φίλη αγαπημένη, την μοναδική Εύη Π. που προσθέτει τον τελευταίο καιρό, το δικό της κομματάκι στην προσωπική μου θεώρηση μαζί με τέσσερεις ακόμα ανήσυχες υπάρξεις στην προσωπική αναζήτηση... ένα μικρό ευχαριστώ με πολύ αγάπη από όλες μας.

έπεα.. μη πτερόεντα