Από καρδιάς, μια μικρή προσευχή

       Προσευχή

Στο δέντρο, που λυγάει
στον άνεμο, όταν φυσάει,
να μοιάσει προσπαθώ
η καρδιά μου, να μην σπάει.

Στεγνά μάτια να κρατάει,
το ραγισμένο να κολλάει,
το κακό να προσπερνάει,
τον διπλανό του να βοηθάει.

      Χριστέ μου,
      μια προσευχή σε σε θα πω...
      όχι, όχι τίποτα δεν σου ζητώ...

      Άγγελέ μου...
      πόνο, μόνο, να εκμυστηρευθώ,
      να μαλακώσει.

      Άνεμέ μου...
      την αύρα σου να δανειστώ
      ανάσα να την κάνω.

Χριστέ μου...
Όπως κοιτάς από ψηλά
ρίξε συμπόνια για σπορά...
με τρυφερότητα κάθε φορά,
τον άνθρωπο μάθε ν' αγαπά.

Να ξεχωρίζει την αλήθεια
δώστου δύναμη και βοήθεια
όπως το καλό, στα παραμύθια,
που πάντα στο τέλος θα νικά.

Θεέ μου,
η μεγαλοσύνη σου πηγή,
οι ανθρώπινες ψυχές... να πιουν,
τον "Άνθρωπο" ν' ονειρευτούν...
και να επαναπροσδιορίσουν.

Κύριέ μου...
η αγάπη σου βελούδινη υφή...
με χρωστήρα τη καρδιά
και νέα χρώματα, πιο καθαρά,
μαζί... να διώξουμε τη συννεφιά,
το γκρίζο του ουράνιου θόλου,
αλλιώς να βλέπει η ματιά...
εικόνα, Νέου Κόσμου...

      Αρχή, για Νέα Κοινωνία
      χωρίς Αίμα και Θυσία.

      Αρχή για Νέα Κοινωνία
      με Αλήθεια και Ουσία.

_____________________________

Κάθυ Ρ. Ματαράγκα

 έπεα.. μη πτερόεντα